خدمات اتاق فشار غواصی
وقتی غواص با استفاده از تنفس هوای فشرده شده، مدت زمان بیشتری را در عمق سپری می کند، باید به این نکته توجه داشته باشد که داشتن هوای تنفسی کافی، تنها شرط بقا در عمق نیست و موانع دیگری نیز در کوتاه نمودن مدت توقف بشر در عمق دخالت دارد.
از جمله مهم‌ترین این عوامل جذب سریع نیتروژن توسط خون است. طبق تحقیقات دانشمندان و محققین ، نیتروژن که از اجزاء اصلی خون می‌باشد، در صورت قرار گرفتن بدن انسان در محیطی پر فشار، نظیر اعماق دریا با سرعتی معادل 200 برابر سریع تر از اکسیژن با خون ممزوج می شود و باعث بروز بیماری‌هایی خواهد شد که انسان را از باقی‌ماندن در عمق ناتوان می‌سازد.
بیشتر بخوانید: تعمیرات کمپرسورهای برودتی
اثر فشار آب روی بدن غواص ها
خون غواص‌ها در عمق دریا تحت فشار نسبتا زیاد ویژه عمقی که در آن کار می‌کنند با هوا سیر می‌شود. اگر این فشار. در اثر بالا آمدن سریع سطح آب به سرعت برداشته شود، هوا به سرعت از محلول خارج خواهد شد و حبابهایی را در سیستم جریان خون غواص ایجاد می‌کند.
این حالت که آمبولی هوایی نام دارد، بر تحریکات عصبی و سیستم جریان خون اثر می گذارد و ممکن است مرگ بار باشد. برای پیشگیری از این حادثه از جو هلیوم و اکسیژن به جای هوا که بخش عمده آن اکسیژن و نیتروژن است استفاده می‌شود، زیرا انحلال پذیری هلیوم در خون و مایعات بدن بسیار کمتر از نیتروژن است.
برای غواصی تا عمق ۵۰ متر از هوای معمولی فشرده شده در کپسول استفاده می‌شود، اما برای غواصی در عمق بیش از ۵۰ متر، از کپسول‌های خاص استفاده می شود به آن غواصی گاز مخلوط نیز گفته می شود. اگر غواص با سیلندرهای اکسیژن به عمق ۵۰ متر برود، معمولا از سلیندرهای۱۰ تا ۱۲ لیتری مقاوم در فشار ۲۰۰ بار استفاده می‌کند که حدود یک ربع بیشتر هوای تنفسی او را تامین نمی کند.
اما اگر غواص برای انجام کاری به زمان بیشتری نیاز داشته باشد، یعنی غواصی اشباع باشد، عملیات غواصی با سیستم تغذیه از سطح و با هوای معمولی، انجام می گیرد و برای این منظور غواص در محفظه مخصوص تحت فشاری که چیزی از داخل یا بیرون نمی تواند ورود و خروج کند، قرار می‌گیرد.
هر ۱۰ متر عمق، فشاری برابر با یک اتمسفر ایجاد می‌کند، بنابراین شخصی که در ۱۰ متری زیر سطح دریا قرار داشته باشد، در معرض فشاری برابر با ۲ اتمسفر قرار خواهد گرفت که یک اتمسفر آن مربوط به فشار هوای موجود در بالای آب و یک اتمسفر آن مربوط به وزن خود آب خواهد بود، یعنی در عمق ۵۰ متر، ۶ اتمسفر فشار بر روی غواص است.
بیشتر بخوانید: تعمیر کمپرسورهای فشار ضعیف دبی بالا(حجم بالا)
پس غواص برای کار در این عمق باید در محفظه‌ای با فشار ۶ اتمسفر با جرثقیل به عمق منتقل شود. طبق قوانین و ضوابط ویژه غواصی، برای غواصی در عمق‌های بیشتر از ۱۰ متر باید از اتاقک فشار استفاده شود.
وقتی غواص بخواهد بعد از پایان عملیاتی در عمق ۴۰ متر، به سطح بیاید، باید در فواصل مختلف که قبلا طبق جدولی آموزش دیده است، منتظر بماند تا نیتروژن خونش تخلیه شود. به عنوان مثال زمانی که به عمق ۶ متری از سطح آب که می‌رسد، باید ۱۰ تا ۱۲ دقیقه منتظر بماند و پس از آن به سطح بیاید.
در غواصی‌های طولانی در عمق‌های بالای ۵۰ متر بیشتر از روش تغذیه از سطح استفاده می‌شود. هوایی که غواص در عمق‌های زیاد تنفس می‌کند، در هر عمقی، فرمول خاص خودش را دارد که بر اساس آن درصد ترکیب اکسیژن با گازهای بی‌اثر دیگری همچون هلیوم یا ازت مشخص است.
غواصی اشباع چیست؟
غواصی اشباع، روشی است که اجازه می‌دهد تا غواصان صنعتی در عمق، به مدت چند روز یا چند هفته باقی بمانند. این نوع غواصی اجازه می‌دهد کار بیشتر انجام شود و ایمنی افزایش یابد. در این نوع غواصی پس از پایان کار در آب، غواصان در اتاقکی خشک و تحت فشار در زیر آب و یا در محفظه‌های فشار بر روی عرشه یا سکوهای پشتیبانی، استراحت می‌کنند.
بیشتر بخوانید: تعمیر پمپ های واتر بلاست
در پایان عملیات غواصی اشباع، برداشت فشار از روی غواص انجام می‌شود که ممکن است چند روز طول بکشد که فشار روی غواص در اتاق فشار به تدریج با فشار سطح آب برابر شود.
برای اجرای پروژه‌هایی که شاید تا ۲ هفته طول بکشد، غواص‌ها در سه شیفت هشت ساعته کار می‌کنند. وقتی کار غواص در عمق تمام شد، جرثقیل روی کشتی‌های مخصوص غواصی، محفظه فشار حامل غواص را از زیر آب به روی کشتی منتقل می‌کند،
این محفظه‌های اضطراری؛ مجهز به تجهیزات ویژه، به صورت ایزوله به اتاقی بزرگ‌تر و هم فشار با محفظه که امکانات بیشتری مثل تختخواب دارد متصل می‌شود تا غواص با استفاده از امکانات بیشتر خود را برای نوبت کار بعدی آماده کند. زمانی که برنامه غواصی به طور کامل پایان یاید، از روز آخر فشار از روی غواص به تدریج برداشته می‌شود.
عوارض غواصی اشباع
غواصی در عمق‌های زیاد، به علت فشار بالایی که غواص تحمل می‌کند، عوارضی ایجاد می‌کند که شایع‌ترین و خفیف‌ترین آنها آمبولی ریه و فلج‌های مفصلی است. با در عمق چند متری آب، فشار آب بر روی سر و سینه خود را حس می‌کنید که موجب تورم رگ‌های سر و صورت خواهد شد.
هنگامی که غواص به تدریج از عمق به سطح می‌آید، گازها در ریه‌اش آزاد می‌شود، به‌طوری که گاهی یک رگ بزرگ ریوی را پاره می‌کند و موجب ورود گازها به داخل سیستم ریوی و ایجاد آمبولی در گردش خون می‌شوند، بنابراین غواص هنگام صعود تدریجی، به شکل خودآگاه باید به‌طور مداوم بازدم انجام دهد.
بیشتر بخوانید: تعمیر انواع واتر جت در صنایع نفتی و دریایی
برای جلوگیری از روی هم خوابیدن ریه‌ها، هوا باید با فشار زیاد رسانده شود و این امر خون در ریه‌ها را در معرض فشارهای فوق‌العاده زیاد گازهای حبابچه‌ای قرار می‌دهد که هیپرباریسم نامیده می‌شود. این فشارهای بالا در صورتی که از حدود معینی تجاوز کند، می‌تواند موجب تغییرات فوق‌العاده شدیدی در فیزیولوژی بدن شوند.
وقتی حباب هوا وارد خون شود، در نقطه‌ای که متوقف می‌شود، موجب قطع انتقال خون و در نتیجه مرگ و فلج شدن بافت مربوط می‌شود که اگر این اتفاق در محدوده قلب و مغزو نخاع باشد، بسیار خطرآفرین خواهد بود.
مسمومیت با اکسیژن
گازهایی که غواص در هنگام استنشاق هوا به‌طور عادی در معرض آنها قرار دارد نیتروژن، اکسیژن و دی‌اکسید کربن هستند. هر کدام از این گازها می‌تواند گاهی موجب اثرات فیزیولوژیک جدی در فشارهای زیاد شود که مسمومیت با هر یک از این گازها در اعماق زیاد از جمله این آسیب‌هاست.
تقریبا چهار پنجم هوا را نیتروژن تشکیل می‌دهد. نیتروژن در فشار کنار دریا اثر شناخته شده‌ای بر روی اعمال بدن ندارد، اما در فشارهای زیاد می‌تواند موجب درجات متغیری از تخدیر یا نارکوز شود. هنگامی که غواص برای یک ساعت یا بیشتر در زیر دریا باقی بماند و هوای فشرده استنشاق کند، در عمق 36 متری نخستین علائم نارکوز خفیف در او ظاهر می‌شود.
بیشتر بخوانید: تعمیرات کمپرسورهای فشار قوی
در این عمق ، غواص شروع به احساس نشاط و از دست دادن بسیاری از ناراحتی‌های خود می‌کند. در عمق ۴۵ تا ۶۰ متری، غواص خواب‌آلود می‌شود. در عمق ۶۰ تا ۷۵ متری قدرت غواص به‌طور چشم گیری کاهش می‌یابد و اغلب نمی‌تواند کارهایی که از او خواسته می‌شود را با دقت و ظرافت انجام دهد. نارکوز نیتروژنی دارای مشخصاتی مشابه مستی با الکل است و به این علت، آن را مستی اعماق نامیده‌اند.